گالري

ابزار و ادوات عکاسی�
کلیه وسایلی که در رابطه با عکاسی هستند را شامل می شود از قبیل : نورسنج،دستگاه رتوش ، وسائل ظهور فیلم و چاپ عکس ،کاغذ های عکاسی، آگراندیسور ،پرژکتورهای عکاسی ،دستگاه چاپ عکس (کنتاکت) و...

�
دوربین های مینیاتوری�

دوربین های کوچکی هستند که برای عکاسی در مکانهای ممنوعه استفاده می شده اندازه آن بسیار کوچک است و به راحتی در کف دست پنهان می شود . به این دوربینها، دوربینهای جاسوسی نیز گفته می شده است .�


دوربین های 135�

دوربین های 135میلیمتری از رایج ترین نوع دوربین های تک لنزی هستند به دلیل کوچکی حجم و سبکی وزن برای عکس برداری سریع و زیاد مناسب است استفاده از این دوربین در جنگ جهانی اول با دوربینی که اسکار بارناک با نام تجاری لایکا به صورت غیر رفلکس در سال 1913 م ساخت شروع شد . فیلم آن به صورت تک کاستی و هر فریم آن با فرمت 24 * 36 میلیمتر بود . در سال 1934 فیلم 135 به صورت امروزی و با سوراخ های دو طرف توسط کارخانه کداک به بازار عرضه شد . تا قبل از این تاریخ از فیلم های سینمایی استفاده می شد .


دوربین های فوری یا پولاروید�

نخستین دوربین از این نوع را لند در سال 1948 م به بازار عرضه کرد این دوربین ها به فاصله ی چند ثانیه پس از فشار دادن دکمه ی آنها یک عکس فوری تحویل می دهند تصویر بجای فیلم معمولی روی یک صفحه ی حساس شده تشکیل می شود ، هر صفحه دارای سه قسمت اصلیست . یک قسمت تشکیل دهنده تصویر منفی یا نگاتیو قسمت دیگر مربوط به لایه های تشکیل دهنده تصویر مثبت یا پوزتیو و در میان این دو قسمت داروی ظهور فیلم ذخیره شده است که با اندکی فشار به طرفین دارو آزاد شده و لایه های مختلف را آغشته می سازد و به فاصله ی چندین ثانیه عکس ظاهر می شود .

�
دوربین های استریو سکوپ یا جهان نما�

مخترع آن سر چارلز وییستن Sir .C.Wheastone انگلیسی است . که آن را در سال 1838 م ارائه کرد .این دوربین عکاسی با طراحی خاص که به طور همزمان از دو دیدگاه متفاوت،مشابهه چشم انسان دو عکس ثبت می کند ، پس از برداشتن عکس اول محور دوربین را حدود 6 تا 5/6 سانتیمتر یعنی به اندازه فاصله طبیعی بین مردمک دو چشم به سمت چپ جابجا می کنند تا عکس دوم از دیدگاه چشم چپ برداشته شود . عکسهای بدست آمده را می توان به کمک استرئوسکوپ یا همان دستگاه دیدن عکسهای برجسته نما دید . به کمک این وسیله تصویر هر یک از دو چشم هدایت می شود .عکسهای این دستگاه برجسته و سه بعدی دیده می شوند�

�
دوربین های دولنزی�

اولین نوع این دوربین در سال 1929 م توسط هایدک Heidecke در آلمان ساخته شد که رولیفلکس نام دارد این دوربین ها دارای دو لنز در جلوی دوربین می باشد که هر یک در یک محفظه جداگانه قرار دارد ولی در ارتباط با هم کار می کنند و فاصله کانونی مشابهی دارند لنز بالایی به کمک یک آینه با زاویه ی 45 درجه ثابت در پشت ابژکتیو قرار گرفته و تصاویر را روی ششیه مات که در بالای دستگاه قرار گرفته منعکس می سازد و عکاس با دیدن تصویر روی شیشه مات تنظیم و کادر بندی را انجام می دهد لنز پایین عدسی اصلیست که تصویر موضوع را روی فیلم تشکیل می دهد . خطای پارالکس یا اختلاف منظر در این دوربین ها دیده می شود یعنی تصویری که در صفحه حساس ثبت می گردد کمی با تصویری که از ویزور دیده می شود متفاوت است


دوربین های فانوسی�

دستگاههای عکاسی فانوسی حرفه ای از ابعاد 56*72م.م تا 13*18 س.م است . چون این دستگاهها بسیار تا شونده هستند و حجم کمی دارند ، آماده کردن آنها با باز کردن فانوس تقریبا کامل است .فانوس محفظه ای آکاردئونی است که معمولا از جنس چرم یا ماده ترکیبی و گاهی کیسه های ضد نور نایلونی می باشد،که میان عدسی دوربین وفیلم فضایی نفوذ ناپذیر در برابر نور رابوجود می اورد ،و در عین حال انعطاف پذیری لازم رابرای، تنظیم،میزان سازی وحرکت های مختلف را امکان پذیر می کند ،بنابراین کار با این دوربینها نسبت به دوربینهای جعبه ای مشکل تر است ،زیرا به تنظیم فاصله و دیافراگم و شاتر احتیاج دارد به همین دلیل عکسهای آن دقیق تر است و می توان عکسهای آنها را بزرگ نمود و چون از نگاتیو بزرگ استفاده می شود میتوان از چاپ مستقیم هم استفاده کرد .�

�
دوربین های جعبه ای�

دوربین های جعبه ای ساده ترین نوع دوربین است که جورج ایستمن برای نخستین بار در سال 1888 م ارزه کرد . این دوربین از یک جعبه ساده، یک عدسی همگرا و محفظه فیلم تشکیل یافته و در واقع هیچ وسیله تنظیم در آن وجود ندارد ،اندازه دیافراگم بر سرعت شاتر آنها ثابت است و در ضمن تنظیم فاصله هم در آن وجود ندارد ، این مدل یکی از دوربین های متداول برای عکاسان آماتور در سالیان گذشته بوده است .


دوربین های استودیو�

این دوربینها به دلیل قطع بزرگ و وزن زیادی که دارند همواره با سه پایه مورد استفاده قرار می گیرند . روش عکاسی با این دوربینها به این گونه است که ابتدا تصویر به صورت وارونه در صفحه یا شیشه مات پشت دوربین دیده می شود پس از تنظیم تصویر فیلم تخت یا شیشه عکاسی در محفظه ای به نام قید ، بک ، یا کاش فیلم قرار داده شده ودر پشت شیشه مات گذاشته می شود پس از هر بار عکاسی باید مجدد فیلم یا شیشه جدیدی در قید گذاشته شود .قطع فیلمهایی که استفاده می شده از 20*30 تا 9*12 بوده است . جنس دوربین جوبی بوده وتوسط فانوس تنظیم می شده است .

�

صنعت عکاسی در ایران از اواسط حکومت محمد شاه قاجار (1250-1264 ه ق ) و حدود 3 سال بعد از اختراع آن در جهان آغار گردید . " به درخواست محمد شاه، دولتین روس و انگلیس اسباب عکس داگروتیپی را به ایران فرستادند . دستگاه روسها که هدیه امپراتور بود زودتر رسید . نیکلای پاولوف ، دیپلمات جوان روسی که به این منظور تعلیم دیده بود . این اسباب را به تهران آورده و در ذی القعده (1258 ه ق ) "دسامبر 1842 م " نخستین عکس ثبت شده در ایران در حضور محمد شاه قاجار برداشته شد " . بر اساس مدارک موجود ژول ریشار ملقب به موسیو ریشار خان در سال (1260 ه ق ) در تبریز از ولیعهد (ناصر الدین شاه در سن 13 سالگی ) و خواهرش عکاسی نمود . سپس در سال (1263 ه ق ) برای عکاسی از محمد شاه و شاهزادگان و اندرونی به دربار احضار گردید . با ورورد فن عکاسی به ایران واژه (عکس) که اصطلاح مرسوم و سنتی هنرمندان گذشته برای منعکس شدن صور اشیاء در آیینه ، آب و سطوح براق بود به کار گرفته شد . ایرانیانی که از اواخر قرن نوزدهم برای تجارت و سیاحت به بلاد فرنگ، عثمانی ، هند و قفقاز می رفتند به یادگار عکس می انداختند لذا اصطلاح "عکس" را بجای فتوگرافی پذیرفته و به کار می برند . عکاسی و جادوی خیال انگیز آن ، به دلیل واقع نمایی عینی جهان بر صغحه ای کوچک و روش آسان تهیه عکس ( در مقایسه نقاشی و طراحی ) که شگفتی هر بیننده ای را بر می انگیخت ، آرزوی تحقق یافته انسانهای بود که عدم مهارت آنها در طراحی ومیل شدید آنها به در اختیار داشتن تصاویری از جهان ، انگیزه اصلی پیدایش و سیر تکامل آن شده بود . 1. فصل نامه طاووس . دکتر شهریار عدل 2. گنجینه های عکس ایران 3-ناصرالدین شاه عکاس